second try...

benda2 yg sy rsa dh berubah pada diri sy klu dibandingkan time sy hbs spm dgn skrng

rindu
ni perubahan yg pertama sy prasan pda diri sy. tak taulah pelik ke tak. tapi, seumur hidup saya, saya x pernah rindu pape. n sy tak tau perasaan rindu tu mcm mana sampai saya masuk matrix. sy blajar dari someone. sy xkan senang2 guna perkataan i miss u mcm orng lain. slagi x rindu orng tu, slagi tulah perkataan tu x kluar dri mulut sy(may be ego tinggi). n sy x percaya sgt klu orng kata i miss u kt sy, zmn skrng, i miss u tu mcm hai hello je, doesn't mean anything.


speech
sy prnh dgr atta sy kata, bila kita ddk kt satu tempat, suara kita x patut tinggi melebihi suara orng lain. that is one of the best thing i heard from my atta. suara sy mmg tinggi. orng yg prnh tgk presentation or prnh buat project dgn sy tau. sy satu2nya orng yg x gna mic present or bgi taklimat. n suara sy blh didengar oleh sume orng x ksh di dataran, di bilik meeting or di lecture hall, mmg sampai belakang blh dgr. yg tu pun sbb mmg time sy patut bersuara tinggi.


sejak sy mula rendahkan suara time bergaul (start dri matrix) , sy mula prasan benda2 yg sy slalu terlepas pandang. sy mula lebih jdi pendengar setia n ntah mcm mna, sy slalu jdi orng pertama yg tau rahsia or yg slalu tau crita sebenar yg penuh. n then sy try pulak x berkata2 masa orng tgh sembang. lgi byk sy blajar. sy mula prasan maksud reaksi spontan orng n sy mula fhm lebih perasaan orng yg bersembang. always let people finish their sentence. that simple thing could lead to big difference. tats y skrng sy just akn repond n bersuara klu ada benda2 yg berguna. klu orng merapu sorng2, mmg sy mls nk lyn. kdng2 buat pekak je or buat muka khusyuk dgr tapi tgh terbayangkan chocolate indulgence secret recipe!.


patience
yg ni smthng yg sy sgt bangga n x prnh t'pk pun. sy mempunyai kesabaran yg sgt tinggi dlm SESETENGAH PERKARA. sumenye bermula sejak sy mula busykan diri dgn pelbagai projek. mula berdepan dgn mcm2 jns manusia dgn mcm2 ragam diorng yg kdng2 blh buat orng jdi gila. n sikap sy yg x marah orng n suka memendam perasaan menyebabkan sy tahan dgn sume benda jenis masalah2 bru yg orng buat. memandangkan sy dh blajar mendiamkan diri, sy just akn buat muka xd perasaan. bgi orng ckp apa je yg diorng nk. kononnya bgi orng tu menang. 


sy mula sedar satu benda, berbalas ckp dgn orng sampai orng tu diam, bkn bermaksud kita menang, kadang2 maksudnya kita ni kalah teruk n xd pape yg lebih memalukan dri kalah sbb mulut n kata2 sendiri. mmg ini dialog movie n blh dgr kt sume tempat but it's really different when u experience it urself! and at last, sumenya akn going on very well n sometimes, better than expected. so sy slalu berdiam diri dgr kata2 orng. kdng2, tgk orng kalah dgn ckp lebih2. lgi teruk x prnh sedar diri tgh kalah. hahaha skrng, dh x lwn ckp orng sbb dh insaf or srnk tgk orng memalukan diri!

to be continue....