Hak istimewa bagi mamak

Sebab nila setitik, rosak susu sebelangga

An individual does not represent a whole community..

I am proudly an Indianmuslim
We do speak fluent tamil in our family
We do still wear sari, chudithar, lengga and other indian attire(dengan cara menutup aurat)
We do watch ridiculous tamil movies and listen to tamil songs.
We do still practice our indian culture.
and on the top of everything, we do not need hak istimewa.

Tanpa hak keistimewaan pon kebanyakan dari kami berjaya, bukan nk tunjuk bangga or riak, tapi itulah kebenarannya. bagi saya, seseorang boleh tukar agama atau warganegara. tapi bangsa tu pemberian tuhan, how can you change it? that is totally ridiculous and nonsense.

I just want people out there to know that most of us does not support him.

Penipu

Sejak kecil lagi kita diajar, kalau menipu kene potong lidah. Saya taktaulah korng diajar mcm tu or ada versi lain mcm kene tangkap dgn hantu or pape. Saya diajar kene potong lidah. Tapi tengoklah zaman skrng, sesetengah orng even dh kene potong lidah still boleh terus menipu. Iaitu dengan menaip. Sama ada di fb atau melalui telefon pintar.

Saya someone yg kuat menipu suatu masa dulu. Penipuan yang sgt strategic okey. Saya plan awal2 semua benda. Nk kantoi mmg sangat jarang. Hahaha. Ntah mcm mna tiba satu masa saya mula sedar or ‘insaf’. Saya xdlah kantoi pape orng ada pape besar yang berlaku. Mungkin saya dapat hidayah. Sbb time tulah saya mula solat 5 waktu, mengamalkan perkara2 sunnah, jaga pakaian, jaga mulut jaga mata jaga semualah.

But… that is how I learn to detect liars.

So saya nak kongsi sebab2 manusia menipu mengikut logic akal fikiran saya berdasarkan pengalaman saya sendiri dan pemerhatian terhadap penipu depan mata saya.

1. Perhatian
Ni memang sebab paling utama saya menipu dulu. Saya nak kan perhatian. Saya nak masuk dalam conversation orng. Mengadakan cerita. Kadang2 melebihkan cerita. Nk nmpk hebat. Hehehe but in time sy mula sedar itu semua x bermakna. skrng lbh suka mendengar berbanding berkata2

2. nak jaga hati
Ni alasan yang saya paling takkan terima. Menipu sbb nk jaga hati. Sampai bila nak sambung menipu utk jaga hati. Tau x tipu tu just bertambah sbb nk tutup penipuan sebelumnya. Then bila satu masa terpaksa bgtau perkara yang sebenar, tau x perasaan kecewa orng yg kene tipu tu nanti. Perasaan yang ‘selama ni semuanya penipuan’. Kesian kat orng yg kene tipu tu. Ataupon just biarkan sesuatu tu sebagai penipuan selama2nya. X pernah nk berterus terang or ngaku. Yg menipu pon terus lupakan penipuan yg dibuat. Orng2 jenis mcm ni nk kata apa pon saya xtau…

3. selamatkan diri
Saya paling x respect orng mcm ni. Ada sesetengah sanggup menuduh orng lain semata2 nak selamat. Orng yg kene tuduh plak langsung x tahu menahu kene tuduh. Kesian dia. Jadi mangsa penipuan orng lain. X pasal2 kene pandang serong dari orng lain. Kalau menipu tu memudaratkan diri sendiri xp. Ni main dengan orng ke-3.

4. taknak rasa bersalah
In my opinion ni sikap orng plng xd ‘gaurevem’. Itu bahasa tamil. X reti nk translate. Martabat kot.  Hehehe kalau dh buat salah, pergi ngaku jelah. Mcm mungkir janji. Pergi ngaku jelah. Even dh berkali2 mungkir janji, dh itu mmg sikap diri, menggambarkan kualiti diri, so pegi ngaku jelah. Tau pon perkara mcm tu low kan diri sendiri pada pandangan orng lain. Dh x reti2 nk insaf or nk mengubah diri sendiri so nk buat mcm mna kan. Perlu ke nk menipu. Kan mmg salah diri sendiri. Pelik, boleh plak kan diorng rasa bangga/berpuas hati lps menipu selamatkan diri. Boleh tenang plak kan. Xtaulah orng mcm ni nak masukkan dalam kategori apa.

5. Menipu menjadi kebiasaan
Kepada orng mcm ni satu je sy boleh komen. Semoga Allah memberi hidayah dan menunjukkan jalan yg benar. Hanya dia sahaja yg mampu menolong.

Bak kata orng kampong saya, Jangan menipu banyak sangat . Nanti lama-lama jadi pencuri .

Nmpk x kegeraman saya dlm penulisan hari ni. Inilah perasaan bila x habis2 kene kelentong dgn orng yg sama walaupon dh byk kali kantoi n dh bgi warning. Saya ni pon boleh dikatakan bodoh gak, still berkawan dgn orng mcm tu.

Insiden depan library...

Saya memang ada habit dengar lagu kt youtube sambil bekerja. Tapi jarang skali saya dengar lagu melayu. Ntah mcm mana hari ni sy dengar lagu melayu. And tiba2 saya teringat satu insiden zaman matrix yg membuatkan saya senyum sorng2…

Saya rasa saya dh pernah cerita benda ni. Tapi bila cari balik kt previous post mcm x jumpa. Tapi xplah, saya cerita balik, korng pon bacalah balik…

Hari tu hari jumaat. Kelas pada hari jumaat habis pkul 12. Kebetulan hari tu kami sekelas pergi library. Beberapa minit sebelum pukul 12 roommates sy msg ajak pgi café beli makanan sama2 sebelum balik bilik sama2. memandangkan library macam betul2 kt center café, tutorial room dgn lecture hall, semua setuju nk berkumpul kat depan library.

Kalau hari jumaat library mmg ramai. Saya pon xtau kenapa. Sy terlambat sikit nk keluar sbb sesak sangat and roommates sy dh tunggu saya depan library. Saya rush and serabut keluar sebab saya tak suka orng tunggu saya. Saya tgh angkut buku and pensel box menuju ke pigeon hole depan library untuk ambik beg.

Zaman matrix ada satu lagu ni famous sangat. Lagu ‘dua hati menjadi satu’. diorng panggil lagu cornetto. Saya x pernah tau kenapa orng panggil lagu tu lagu cornetto.

Back to the story. Time tengah bersesak menuju ke pigeon hole tu, pensel box saya terjatuh. pensel box saya sangat besar okey. I have a complete set of stationaries. Saya nak tunduk ambik tapi buku saya besar and berat dengan beberapa kertas lecture notes lagi. Dan kebetulan ada geng besar laki lalu. saya tunggu diorng lalu sambil betulkan buku2 and kertas saya sebelum saya tunduk untuk ambik pencil box tu.

Tiba2 ada salah sorng daripada geng laki tu tunduk and ambikkan pencil box. saya terkaku. Right on that time ada satu geng prmpn tgh nyanyi part chorus lagu cornetto. Agak kuat sampai saya and geng2 laki tu boleh dengar. Saya cari sape mereka yang nyanyi tu, kene sangat dengan situasi ala2 hindustan saya ni. Rupanya2 roommates saya dengan kawan2 lecture diorng. Nyanyi chorus sambil gelak2 and pandang saya. YA ALLAH YA TUHANKU YA RABBI. Malu sungguh malu x terkata okey…

Time laki tu hulur saya x pandang muka dia pon. Sangat malu. Just senyum and ambik. X cakap thanks pon. Dia terus berlalu pergi. Saya xtau pon sape laki tu. Saya try tny budak2 nakal yg nyanyi chorus tu tapi diorng pon x perasan muka dia sbb laki tu membelakangi diorng and hadap saya.

Library KMPK. (gambar google image)

Hari yang sangat cartoon

Hari ni saya ada interview. baru semalam dapat call. interview pukul 2. semalam lagi saya dh plan nk bawa sijil terus pegi kerja nanti. pas2 kluar awal time lunch, ambik bas, naik lrt n pgi tempat interview tu and cari bangunan tu pas2 singgah masjid jamek makan smthng shopping sikit pas2 balik. plan dia sgt simple dan smooth kn? tapi bukan itu yg terjdi.

Pagi2 lagi saya dh buat hal, tertinggal sijil2 saya kat rumah. by the time sy sedar perkara tu dh too late untuk berpatah balik. ingatkan nk minta budak rumah tolong bawakan. tapi bila pk balik better xyah. pgi ambik sendiri je. xyah meminta n menyusahkan sape2. inilah padah bila kita berada dalam keadaan marah. buat benda x fokus. mcm manalah boleh terlupa sijil kan... so tukar plan ambik teksi pukul 12 rush balik rumah ambik sijil tunggu bas n pegi ktm. minta tolong akak office punch out kan pukul 2(half day).

sampai je office, saya tengok borang saya mohon halfday semalam masih di atas meja manager saya. and dia belum sign. dh pening dh pk bnda tu. dia slalu masuk pukul 10. tapi sy tunggu sampai pukul 11 dia x masuk lagi. baguslah, dh pegi site agaknya, mesti masuk after lunch. bolehla nk menghilangkan diri pukul 12. at last pukul 11:40 manager tu masuk office. alamak! habisla kalau mcm ni. xleh kluar. nk pgi tahan teksi lagi. time2 mcm nilah sy teringt application myteksi

saya pernah guna dua kali and saya puas hati. so just tempah teksi pukul 12 la. first tersalah select pick-up point. terpaksa cancel booking pertama. lps berjaya buat booking yg kedua terus keluar office senyap2. kt application myteksi tu, kat screen tu dia tunjuk mcm gps boleh tgk teksi driver tu dh kt mana. boleh jugak check nom hp driver yg kita booking tu utk call and bgtau kita tunggu kt mana. so sy callah laki ni n bgtau sy tunggu kt bus stop mana. sy tgk screen phone sy n sy prasan dia salah jalan. makin lama makin jauh2. at last laki tu sendiri call n kata dia salah jalan suruh tunggu 10 minit lagi. haih mmg xla. dh lambat. so sy cancelkan booking tu lagi and mencuba nasib sekali lagi. finally dapatla uncle chinese ni. by the time uncle tu sampai dh pukul 12:30 dh. adoi buang masa stgh jam. jumaat, traffic jam xyah citelahkan. tension kot ddk dlm teksi tu. sampailah rumah beberapa minit sblm pukul 1.

lari masuk rumah cari file and then bru sy prasan xd fotostet sijil. Ya Allah ya tuhanku ya rabbi. kalut sekejap. dh cuak dah. and then teringat slip gaji kt office lupa nk fotostet. and then resume sy pon xd. apa bendala sy ni. knplah x check malam tadi? confident sgt ada extra resume and fotostet sijil sbb sy mmg slalu simpan extra. panik! panik! panik! saya dhla xtau kedai yg ada service printing kt area rumah saya. nk cancelkan interview pon x boleh sy dh mohon cuti kang sia2 kene potong gaji. nak pegi office balik mcm dh x sempat dh. kang manager pelik sy dh mohon cuti, melarikan diri senyap2 pas2 muncul balik. klu manager tanya xtaulah nk jawab apa. nk tundakan pon x boleh nanti kene ambik cuti lagi n potong gaji lagi.

lbh kurung pukul 1 lebih sy redha and call company tu dengan harapan ada sape2 yg x pergi lunch and answer call saya. sangatlah gembira bila ada orng jawab call and dapat lambatkan interview ke pukul 3. so benda pertama sy buat call kawan sy yg tinggal berdekatan nk tanya mana kedai printing. brape kali ntah call dia x answer langsung. saya whatsapp suruh dia answer call sy sbb urgent. lps beberapa kali saya call baru dia answer. boleh plak dia bagi alasan dia x save nom saya and dia ingatkan orng u-mobile yg call nk minta hutang. aish rasa mcm sekeh budak ni. buka e-mail, copy resume and scanned copy of my certificate yg kt sent item and masukkan dalam pendrive.

sempat solat zohor. nak keluar n nk pakai kasut, baru teringat saya xd kasut formal. kasut yg sy pakai pergi interview slama ni kasut show yg kt showroom office saya. kebetulan muat so saya 'pinjam' secara rahsia. hehehe. tadi lupa nk 'pinjam'. yang ada snickers and heels ntah brape inci tu je. xkan nk pakai heels yg tinggi melampau tu. dahla kene jalan jauh. lantakla. baju kurung dgn sneakers. walaupon pelik tapi better dari pakai selipar putih sy. pakai kasut terus keluar and tunggu bas. 

inilah kasut yg sy slalu 'pinjam' tu. hehehe 

alhamdulilah bas cepat sampai. pegi kt tempat kedai printing tu. kat area sana mmg sangat banyak kedai printing. tapi semuanya tutup sbb diorng pegi solat jumaat. rasa mcm nk nangis guling2 je kt tgh jalan tu. pusing sana pusing sini jalan sana jalan sini xtau nk buat apa. terserempak kedai yg jual tiket air asia. lantak kau lah sy masuk dgn muka selamba. nasib ada akak manis ni tgh ddk sorng2 je. peramah. kaunter lain semuanya kosong maybe sbb diorng pgi solat kot. dengan muka segala kesian saya tanya boleh x print resume and certificate sbb sy nk pgi interview. akak tu kata boleh tapi harga sehelai 50 sen. mahal kau! black n white je pon. xplah, emergency punya pasal. halal lah

printer tu punyalah lembap sampai sy rasa nk gigit printer tu. tau x sy tgh rush n sgt urgent. dh pukul 2 dh. dalam sejam lagi sy interview. KTM dhla 'laju'. habiskan benda print n tunggu bas and sampai ktm pon dh pukul 2:30. tgk ETA next train adalah pada pukul 2:48. speechless. whatsapp sorng2 ngadu nasib. hahaha. nilah part paling kesian sepanjang hari. Alhamdullah KTM sampai tepat pukul 2:48. x lambat walau seminit. tapi x sangka dia akn berhenti kt tengah2 landasan otw nk pgi KL Central. tunggu signal katanya... lps tu tunggu lama2 kat stesen bank negara. kalau sy ni hulk dah lama sy seret dh ktm tu. meluncur mcm ice skating je ats landasan. time kt stesen bank negara, e-mail interviewer tu kata sy lmbt sbb ktm and sy minta maaf. KTM yg lambat sy plak yg minta maaf kan. xplah. saya pon ada salah jugak. buat cartoon sape suruh.

tau x jalan nk pgi company tu mcm mana? macam ni...

macam ni okey. kt tepi highway yg ada flyover and jalan besar iaitu jalan sultan ismail. macam jungle tracking dah. nasib pakai kasut. kalau pakai heels yg ntah brape inci tu mmg nangis ddk tepi tangga jelah. nk cari management office punyalah payah. tanya pak guard tu tanya mamat ni tanya abng parking tu tanya makcik cleaner ni. at last sy sampai stgh jam lambat. isi borang n buat typing test. akak office tu tanya mana fotostet slip gaji. saya dengan segala spontan nya jawab x dapat sbb slip upon request. sya janji hntar scanned copy esok. hehehe

saya xtau kenapa banyak company suka sangat bagi borang suruh isi padahal dalam borang tu minta sume benda yg ada kt resume. menyusahkan je!

anyway dh siap isi borang and test sy terpaksa tunggu sampai pukul 5 lebih sbb orng yg nk interview sy tu x sampai2 lagi. lps smpai tu bukan nak minta maaf buat sy menunggu sejam stgh. its okey... syy mmg enjoy menunggu. ddk termenung dinding yg putih dan kotor itu. nasib x tertido.

cukupla kisah sampai pukul 6. tak larat nk sambung sampai pukul 8 malam.

kesimpulannya saya x makan langsung hari ni. lepas melalui macam2 stress, naik turun bas naik turun lrt naik turun ktm, berjalan jauh. saya pon xtau mcm mna saya masih bertahan. even sampai skrng pon saya langsung xd selera.

haih hati. tiba2 mogok berlpar ni kenapa? susah hati ke???

actual issue on birthday prize

Sebenarnya, selama ni saya ingat masalahnya adalah saya tak tau nk minta apa bila orng tnya saya nak apa untuk hari jadi. punyalah sy pk sebulan buat draft taip padam taip padam taip dan padam akhirnya finalize 7 perkara dan publish post sya lebih kurang seminggu sebelum birthday saya. rupa2nya masalah sebenar bukanlah saya xtau nak apa. sebenarnya saya x pandai nak minta


saya memang sejak dulu lgi x suka meminta. either i work for it or i don't own it. even minta tolong mcm pesan orng belikan pape, or minta tolong drop or pick-up walaupon laluan yang sama, saya akan rasa macam saya menyusahkan orng. saya slalu tunggu orang offer je.

however, saya berjaya mendapatkan 1 handbag time teman orng pgi shopping. anak buah saya sorng ni. cita rasa kitorng susah nak sama. saya x suka apa yg dia suka and dia x suka apa yang saya suka. ntah mcm mna berjaya sama2 pilih handbag. kecik dari handbag saya sebelum ni tapi cukup2 dan selesa. akhirnya boleh buang handbag saya yg koyak rabak tu.

korng pernah x bawa orng yg x sama citarasa pgi shopping? ada 2 possibilities. sama ada bermasam muka or berjaya pilih benda yang nak dibeli. macam saya and kawan2 saya, citarasa kitorng mmg x sama, tapi bila sya ajk teman beli something, mereka refer kepada citarasa saya and thats how kami akhirnya beli barang. kalau saya teman kawan saya shopping pon, saya akn tny dia nk cari yang mcm mna and tolong dia cari, pilih dan komen benda tu, walaupon kadang2 saya rasa apa yang dia nak tu merepek, tapi asalkan mereka puas.

tapi benda akan jadi sgt complicated bila bawa someone yg berlainan citarasa pgi beli something untuk diri kita, dan orng tu cadangkan something yg memang mereka tau bukan itu yang dicari atau something yang mereka tau memang kita xkan pakai, lps tu buat muka and tunjuk boring or sikap malas nak layan lepas pendapat mereka kene reject. cuba bayangkan sy bw someone untuk beli slack hitam. bukan ke dh mmg jelas terang dan nyata saya nk beli slack hitam sahaja dan yg bezanya material dimana sy perlukan pendapat org. itu pon jadi masalah. sangatlah menyampah sampai sy campak je apa yg sy ambik and x beli pape. mood out and menyesal x sudah. bazir masa dan tenaga dan duit adalah. datang sorng2 and beli lagi better! just sbb kawan dia sebelum ni lbh kurang sama citarasa dengan dia dan jns yg akan beli dan pakai benda2 yg dia cadang x smestinya saya pon mcm tu kan. pfft! xtau nk kata apa


kesudahan walaupon dh seminggu sampai hari ni saya belum pegi beli slack lagi. slack saya yang asalnya 2, satu dah mcm... xtau nk guna istilh apa. 'reput' kot. macm pelik je...  and satu lagi koyak sbb jatuh time tgh jalan balik. mcm mana jatuh? saya pon xtau. sedar2 dah terduduk ats jalan raya.

ntah mula cita apa sampai melencong ke cite apa

I am 24

I am officially 24 now.
people ask how does it feels. i don't even know what is that suppose to mean. it feels like yesterday. hopefully still feels the same tomorrow.

as usual, i silent my handphones and sleep. I am not the kind of girl stay awake until midnight and waiting for hundreds of wishes. tu mmg habit sy sejak zaman sekolah lagi. i usually deactivate my facebook account. but since i'm doing online business this year, i can't do that anymore. so i block everyone from writing anything on my wall. but why we can't block people from tagging us anymore???? why facebook? why??? anyway, i just make sure nothing appears on my wall without my approval.

why do i do this? i don't know but it's fun... i believe i have my own reason for doing this.

i learned too many things when i was 23(that was yesterday). at first i was like, "i am in a phase of life that i never wanted to be. i never knew life is this hard. i never knew thing will get too complicated and i never even thought in my worst nightmare i am where i am now bla bla bla **twinkle twinkle little star**" and so on. childish. but thinking of it right now, i do learn a lot and changed my way of thinking.

great things happened.

A mother told me she wish her daughter is more like me. That was an emotional day and that meant a lot to me. and thats how i know that i might doing it right.

bad things happened too

i was devastated when someone i know and i kinda trust, lied to me. it happened before but i thought whatever happened in the past was a lesson and the same mistake won't happen again but i was soo wrong. and all this while the 'someone' have always been a liar......
and now i know that is the 1 person that i shouldn't trust in my whole life. We are still friends and nothing much changed. maybe because i forgive people. but definitely, things won't be the same anymore...

I predict my 24 will be like
Bila nk kawen? bila nk ada anak? bila nk tambah lgi satu? bila nk keje bank? bila nk beli kereta? bila nk hidup? bila nk mati? bila nk kiamat?
rasa geram tu mmg sgt geram, ikutkan hati nk je sekeh sorng2. igt sy ni ape? tuhan?

Apepon, Alhamdulillah, saya syukur sy dh belajar hidup sendiri. so that in future if anything happens sy tak perlu harapkan orng or x jadi beban kepada orng lain.